Παράδοση
Μνημοσύνη, η Μητέρα των Μουσών
Ο Σρι Σιαντανάντα , ένας μεγάλος Ινδός φιλόσοφος, λέγει ότι οι Βέδες (αυτό που στην αρχαία μας Παράδοση ο Πλάτωνας ονομάζει Αθάνατες Ιδέες) δεν πρέπει να ληφθούν υπό περιορισμένη έννοια. ...
Φανερώνονται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικούς χρόνους.
Κάθε έθνος ή φυλή ή ομάδα ανθρώπων που έχουν μάθει να ζουν μια πολιτισμένη ζωή, που έχουν εξελίξει ή έχουν εκτιμήσει την ηθική ή τα ήθη, κυβερνώνται σύμφωνα με τους νόμους (την φυσική Δικαιοσύνη). Και αυτοί επίσης έχουν θεαθεί τις Βέδες. Μπορεί να είναι λίγο διαφορετική η Βέδα, εντούτοις, όμως, είναι η Βέδα. (δηλ. το ΟΙΔΑ, οι αρχέτυπες Ιδέες.)
Η σφαίρα των δραστηριοτήτων και του πολιτισμού είναι τέτοια που εξελίσσεται με διαφορετικούς τρόπους σε διαφορετικές χώρες.
Το ίδιο λέγεται στην Μπαγκαβάτ Γκίτα, ότι οι άνθρωποι έχουν το δικό τους πεδίο δραστηριότητας ανάλογα με τη φύση τους και την ικανότητά τους και ότι μόνο στο δικό τους πεδίο μπορούν να αποκτήσουν κυριότητα και τελειότητα.
Γι αυτό ένας μπορεί να πει ότι η δύση θα υλοποιήσει την κατανόηση ή τη συνειδητοποίηση με τον τρόπο της. Ένας δεν χρειάζεται να αντιγράφει· μάλλον θα πρέπει να δοκιμάσει να εξαγνίσει τη δική του σφαίρα και να φθάσει τότε το Απόλυτο.
Και αυτό είναι που σεμνά επιχειρούμε στη Σχολή –ενώ, ταυτόχρονα, υπερβαίνουμε την όποια απόπειρα αποσύνθεσης της Ιεράς Παράδοσης του τόπου στον οποίο γεννηθήκαμε.
